Espionaxe na Galiza.

Título: Infiltrados
Autor: Afonso Eiré (Chantada, 1955)
Título orixinal: Infitrados (Os servizos secretos, a UPG e outras historias do nacionalismo)
Cuberta: Xoán G.
Editor:Biblos Club de Lectores 
Edición: 1ª ed.
Data da edición: 2013
ISBN: 978-84-15086-36-9
Depósito legal: C712-2013

Afonso Eiré narra o espionaxe no seo do nacionalismo galego e a infiltración de axentes en partidos e organizacións. O libro Infiltrados (Ed. Biblos Club de Lectores) é o resultado dunha investigación de Xosé Torga, histórico militante de la UPG, que se  iniciou en 1979. O xornalista Afonso Eiré (Chantada, 1955) aborda o papel dos servizos secretos españois nos conflitos internos do nacionalismo galego a través de axentes infiltrados. O seu relato adopta a forma narrativa dunha novela de non ficción na que os protagonistas son identificados cos seus nomes reais.

-Teu pai e mail-o meu estan a mal desque foi iso das eleccións...   -¿Porqué haberá eleccións? (Viñeta de Castelao)

Segundo as investigacións do autor, as actuacións comezan a finais da década dos setenta. «Había unha percepción de que o nacionalismo galego ía contra o Estado, polo que, como me admitiu unha vez un ministro, o Estado decide actuar para defenderse», lembra Eiré. En Infiltrados válese do protagonista, un histórico militante da UPG, para afondar nas estratexias desas accións secretas. «Teño documentos nos que figura como os servizos de intelixencia infiltraron a tres persoas no nacionalismo e o papel que xogou cada un», afirma Eiré. No libro describe o seu xeito de operar: «Cada un estaba nun bando diferente das correntes ideolóxicas internas e influían con información parcial ou falsa para orientar os conflitos que derivaban en escisións ou marchas». O xornalista matiza que moitas desas persoas «actuaban de boa fe, baseándose no que eles consideraban boa información». O obxectivo último dos servizos secretos era descabezar o nacionalismo e evitar a súa cohesión, polo que se encirraban as liortas internas ou se propiciaban achegamentos entre outros partidos, co fin de facer fronte ao nacionalismo soberanista. Non foi unha tarefa fácil, como proba o feito de que «tras a ruptura da UPG en 1981 non entendían como puxeron en marcha tan rápido outro partido, o BNG», ou que finalmente os nacionalistas accedesen ao goberno da Xunta. «Iso xa non lles preocupou tanto. Cando as cousas van onde eles queren, non actúan», di Eiré sobre os servizos de intelixencia.